Zaskarżenie pozwolenia na budowę

Źródło: https://legalnabudowa.pl/

Zaskarżenie pozwolenia na budowę przy pomocy odwołania

Przystępując do omówienia problematyki zaskarżenia pozwolenia na budowę, chcemy przypomnieć, że pozwolenie to jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego. Taką formę nadaje mu expressis verbis definicja ustawowa zawarta w art. 3 pkt 12 Prawa budowlanego. Decyzja ta zezwala na rozpoczęcie, a następnie prowadzenie budowy lub na wykonywanie innych niż wzniesienie obiektu budowlanego robót budowlanych (zob. definicje tychże robót w art. 3 pkt 6 i 7 Pr. bud.). Pozwolenie ma też cechy aktu deklaratoryjnego, gdyż potwierdza prawo inwestora do zabudowy nieruchomości. Decyzja o pozwoleniu na budowę ma też charakter rzeczowy, ponieważ determinuje status prawny nieruchomości, która ma być zabudowana.

Odwołanie od decyzji o pozwoleniu na budowę w świetle przepisów regulujących postępowanie administracyjne

Od każdej decyzji o pozwoleniu na budowę wydanej w pierwszej instancji stronie przysługuje odwołanie (zob. art. 127 § 1 k.p.a. oraz określenie, kto jest stroną w art. 28 Pr. bud.). Odwołanie należy do szerszej kategorii środków zaskarżenia, czyli środków prawnych, dla których uruchomienia niezbędny jest wniosek legitymowanego podmiotu (zwykle strony postępowania). Podobnie jak zażalenie, odwołanie przewidziane przez procedurę administracyjną należy do zwyczajnych środków zaskarżenia, czyli takich, które kieruje się przeciwko rozstrzygnięciom nieostatecznym. Możliwość wniesienia odwołania stanowi praktyczną realizację gwarantowanego przez naszą Konstytucję stronie każdego postępowania (zatem i administracyjnego) prawa zaskarżania decyzji i orzeczeń wydanych w pierwszej instancji (art. 78 Konstytucji). Również art. 15 k.p.a. statuuje ogólną zasadę dwuinstancyjnego postępowania administracyjnego. Istota tej zasady polega na tym, że sprawa jest rozpatrywana merytorycznie i rozstrzygana dwukrotnie przez dwa różne organy. Organ drugiej instancji nie może poprzestać na rozważeniu, czy utrzymać albo zmienić decyzję wydaną w pierwszej instancji, gdyż spoczywa na nim obowiązek rozpatrzenia sprawy tak, jakby wcześniejsze rozstrzygnięcie nie istniało (wyrok WSA w Gdańsku z 12 czerwca 2012 r., I SA/Gd 357/12).